Żabnica to malownicza, słynąca z folkloru i lubiana przez letników wieś, znajdująca się w pięknej dolinie wciśniętej pomiędzy górskie zbocza, należące do pasm Beskidu Żywieckiego. Przebiega tędy kilka tras, zarówno pieszych, jak i rowerowych, którymi dotrzeć można w zakątki beskidzkiego pasma Lipowskiej i Romanki. Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy znajduje się w centralnej części wsi, przy głównej drodze. Obiekt ten jest jednym z punktów na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, należących do pętli beskidzkiej.
Wieś Żabnica, wymieniana od XVII w., stanowiła część parafii Milówka. Budowę drewnianego kościoła rozpoczęto tu dość późno, bo na krótko przez I wojną światową - w 1910 roku. Jednym z inicjatorów jego wzniesienia był ks. Jan Figuła, wikariusz w Milówce. Kościół budowali miejscowi cieśle pod kierunkiem majstra Jana Kurowskiego z Kamesznicy, a dobrodziejem okazał się właściciel tutejszych ziem, arcyksiążę Karol Stefan Habsburg, pozytywnie zapisany w pamięci mieszkańców Żywiecczyzny. Budowa ukończona została w roku 1914, zaś w następnym do kościoła dobudowano wieżę. Po zakończeniu I wojny i odrodzeniu Polski świątynia stała się siedzibą parafii. W latach 1957-1961 kościół został rozbudowany przez ówczesnego proboszcza, ks. Karola Śmiecha, a latach 80-tych wstawiono do świątyni witraże. Kościół zbudowany jest na planie krzyża łacińskiego o wymiarach 34 na 18 m. Drewniany obiekt, oszalowany z zewnątrz, zbudowany został na kamiennym podmurowaniu. Składa się z nawy, wielobocznie zamkniętego prezbiterium z przylegającymi dwiema kaplicami i zakrystią oraz z wieży, która dobudowana została od zachodu. Dwuspadowy dach przykryty jest obecnie blachą, a wieńczy go sygnaturka. Wieża zakończona jest baniastym hełmem. Główny ołtarz kościoła, pochodzący z roku jego budowy, poświęcono patronce świątyni - Matce Bożej Częstochowskiej, ołtarze boczne natomiast - świętemu Józefowi i świętej Annie. We wnętrzu znalazły się także stacje Drogi Krzyżowej oraz trzy drewniane żyrandole z lat 60-tych XX w.