W czasach swego powstania miejscowość otrzymała nazwę Wilhelmsdorf. W w. XIV jej właścicielami stali się Bibersteinowie, którzy z biegiem czasu zmienili nazwisko na Starowieyscy. Parafia we wsi istniała od początków XIV w., zaś pierwszy raz nazwa Stara Wieś wymieniana jest w 1444 r.
Swoją historię posiada także funkcjonująca przez wieki we wsi szkółka parafialna. Istnienie tej szkoły potwierdzone jest po raz pierwszy, w postaci wzmianki pisemnej, w 1598 r., kiedy to miała miejsce wizytacja tutejszej parafii. W 1787 dzieci rozpoczęły lekcje w tzw. szkole normalnej, w nowo wybudowanej organistówce, czyli domu organisty. Kierownikiem jej był wówczas Błażej Wesołowski. Budynek organistówki stoi do dziś i określany jest mianem „starej szkoły”. Przebudowa obiektu miała miejsce w 1862 r.
W latach 1909-1910 wybudowano nową szkołę, murowaną, która w kolejnych latach (m.in. na początku naszego wieku) była rozbudowywana. Drewniany budynek starej szkoły (od momentu powstania nowego) pełnił różne funkcje. Zajęcia szkolne odbywały się tutaj jeszcze dość długo, gdyż nowy budynek okazywał się przez wiele lat niewystarczający.
Później organizowano tu zebrania, a także wynajmowano poszczególne pomieszczenia na mieszkania. Z czasem powstała tutaj izba regionalna. Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, które administrowało obiektem w latach PRL, przestało się nim zajmować na początku lat 90-tych. W 1992 roku opiekę nad budynkiem przejął Komitet Ochrony Zabytków, powstały przy parafii. Ekspozycja obejmuje dwie izby, z których jedna urządzona jest na wzór typowego mieszkania chłopskiego, zaś w drugiej (dawnej sali szkolnej) umieszczono sprzęty gospodarskie.
do uzgodnienia telefonicznie