Nieczynny kamieniołom Skalica położony jest w dolnej części północno-zachodniego stoku Skalicy (487 m n.p.m.) w Ustroniu. Wznosi się nad prawym brzegiem Wisły, na wprost wylotu doliny Poniwca. Stanowi zakończenie południowo-zachodniego Pasma Równicy.
Kamieniołom Skalica, fot. Agata Kloczkowska, CDPGŚ
Wyrobisko, o powierzchni 1 ha, odsłania piaskowce warstw godulskich dolnych. Skały budujące tę formację tworzyły się w środowisku morskim, w jednym ze starszych pięter kredy górnej (turon - 93-89 mln lat temu). Wykształcone są jako gruboławicowe piaskowce warstwowane frakcjonalnie, szare i zielonoszare, glaukonitowe o spoiwie ilasto-węglanowym. Przeławicone są czarnymi i zielonymi łupkami, czasem także zlepieńcami. Surowiec był eksploatowany od lat 20. do lat 40. XX wieku. Wydobywane piaskowce służyły jako materiał okładzinowy budynków czy materiał na pomniki, natomiast odmiany najbardziej wytrzymałe używano jako kostkę brukową oraz kamień łamany.
Wyrobisko Skalica posiada trzy zachowane ściany. U podnóża ściany wschodniej i południowej nagromadzona jest zwietrzelina. Ciekawostkę stanowi utrwalone na ścianie północnej lustro tektoniczne, tj. wygładzona powierzchnia skały z rysami ślizgowymi, która powstała w czasie przesuwania się mas skalnych w następstwie ruchów tektonicznych. Obecnie na terenie kamieniołomu przebiega sukcesja naturalna, a teren porośnięty jest przez rośliny zielne, drzewa, krzewy. Jest to także miejsce bytowania różnych gatunków zwierząt.
Kamieniołom Skalica, fot. Agata Kloczkowska, CDPGŚ
Ze względu na walory przyrodnicze, w tym przede wszystkim geologiczne (odsłonięcie piaskowców godulskich i zachowanie lustra tektonicznego), a także dydaktyczne i krajobrazowe wyrobisko objęto w 2014 roku ochroną prawną w formie stanowiska dokumentacyjnego.