Początkowo chowano tu jej uczestników (miasto było ważnym ośrodkiem konfederacji), później zaś, po zajęciu miasta przez Austriaków, cmentarz stał się nekropolią miasta Biała. Utworzono ją oficjalnie, gdy zamknięto cmentarz przykościelny.
Początki nekropolii, znanej jako cmentarz katolicki w Białej, wiążą się z czasami konfederacji barskiej. W październiku 1769 r. w tutejszym ratuszu podpisano akt utworzenia Generalnej Rady Stanów Skonfederowanych (tzw. Generalności), będącej naczelną władzą konfederacką. Członkowie Generalności przebywali tu do marca 1770 roku, a potem w okresie od kwietnia do sierpnia 1771. Miasto było kilkakrotnie atakowane przez wojska rosyjskie – aż w końcu zostało zdobyte i obrabowane. Walki w okolicach Białej oraz nieuchronnie związana z nimi śmierć na polu walki sprawiły, że konieczne stało się zorganizowanie miejsca pochówku konfederatów. W tym celu wybrano teren leżący kilkaset metrów od kościoła w Białej. Pierwszy pogrzeb miał miejsce 19 stycznia 1770 r. Do 1772 spoczęło tu kilkudziesięciu Polaków. Po upadku konfederackiego zrywu Biała zajęta została przez Austriaków. Wkrótce też rozpoczęto w cesarstwie austriackim proces przenoszenia cmentarzy poza tereny miejskie, co wiązało się głównie z kwestiami sanitarnymi. Zlikwidowano wówczas cmentarz otaczający kościół, a miejscem pochówków stał się odtąd cmentarz konfederacki. W czasie II wojny okupacyjne władze hitlerowskie zakazały grzebania Polaków na tutejszym cmentarzu. W latach 50-tych nekropolia ta została powiększona. Najstarsza i największa część cmentarza otoczona jest grubym, ceglanym murem z przylegającymi doń nagrobkami. Do najstarszych zachowanych, należą m.in. grobowce Doroty Strzygowskiej, rodziny Lukasów, Josefa Strzygowskiego, Karoliny Oschner czy grób Doroty Kosma-Thomke. Cmentarz w Białej jest również miejscem pochówku znanych postaci związanych z miastem, np. Władysława Nehrebeckiego - reżysera filmowego, pomysłodawcy postaci Bolka i Lolka, przemysłowców - Edmunda Schmeji i Franciszka Strzygowskiego, jak również dziadka Jana Pawła II – Macieja Wojtyły.