Madohora, będąca jednym z wybitniejszych wzniesień Beskidu Małego, stanowi zarazem najwyższy szczyt w jego wschodniej części, zwanej Górami Zasolskimi, a czasem Beskidem Andrychowskim lub Wadowickim. W rejonie szczytu spotykamy kilku- lub kilkunastometrowe skałki piaskowcowe i zlepieńcowe. Rezerwat „Madohora”, obejmujący najwyższe partie masywu, ma 72 ha i utworzony został w 1960 r. wskutek starań wybitnego naukowca i propagatora ochrony przyrody, prof. Stefana Myczkowskiego. Przedmiot ochrony stanowią tutejsze lasy (w latach ubiegłych niestety spora ich część zaatakowana została przez szkodniki). W rezerwacie rośnie przed wszystkim buczyna karpacka, stanowiąca zbiorowisko leśne typowe dla klimatyczno-roślinnego piętra regla dolnego, obejmującego większą część Beskidu Małego. Pewną osobliwością w rejonie szczytu Łamanej Skały jest natomiast rosnący tutaj fragmentarycznie górnoreglowy las świerkowy, który jest charakterystyczny dla znacznie wyższych partii gór. Jego występowanie tutaj jest spowodowane kwaśnym odczynem gleby, który jest mniej odpowiedni dla innych gatunków drzew. Do interesujących roślin na terenie rezerwatu należy rzeżucha trójlistkowa oraz specyficzne mchy, które charakterystyczne są dla znacznie wyższego masywu Babiej Góry. Rośnie tu także kilka gatunków roślin chronionych. Lesista Madohora wraz z malowniczą okolicą oraz niedalekimi osobliwościami przyrodniczymi, jak np. jaskinia Komonieckiego, stanowi teren miłych wycieczek. Przez szczyt przechodzi czerwono znakowany Mały Szlak Beskidzki, którym można dotrzeć tutaj z Przełęczy Kocierskiej (ok. 2,5-3 g. wędrówki), lub od schroniska pod Leskowcem (2 g.). Nieco poniżej szczytu Madohory znajduje się węzeł kilku innych szlaków, prowadzących w stronę Kocierza, Ślemienia, Suchej Beskidzkiej oraz w inne rejony Beskidów.
Rezerwat nie jest udostępniony do zwiedzania. Na terenie rezerwatu przyrody obowiązuje zakaz wstępu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody.