Dzieje sądownictwa w Pszczynie są długie i powikłane, tak jak i historia samego miasta. W najdawniejszych czasach uprawnienia sądownicze posiadał tutejszy książę piastowski, a po lokacji Pszczyny sądzeniem zajmowali się także wójt i ława miejska. W 1517 roku książę cieszyński Kazimierz II sprzedał dobra pszczyńskie (ukształtowane jako Pszczyńskie Wolne Państwo Stanowe) pierwszemu z szeregu szlacheckich jego dziedziców, Aleksemu Turzo, który uzyskał prawo do własnego sądownictwa. Z prawa tego korzystali kolejni, pszczyńscy panowie. Zmiany nadeszły wraz z przejęciem Śląska przez Królestwo Pruskie. Na początku XIX wieku ustanowiono więc królewski sąd miejski, który urzędował w jednej z kamienic przy rynku. Obok niego istniał też Sąd Księstwa i Sąd Patrymonialny. Od połowy XIX wieku wszystkie te sądy połączono w jeden Królewski Sąd Powiatowy.
Na przełomie XIX i XX wieku (a jak podaje Ludwik Musioł, autor znakomitej monografii historycznej Pszczyny, w 1904 roku) zbudowano w Pszczynie, na południe od Rynku, przy dzisiejszej ul. ks. bp. Bogedaina, nową, okazałą siedzibę władz sądowniczych. Narożny gmach wzniesiono na rzucie litery L. Jest czterokondygnacyjny, postawiony na podmurówce kamiennej wykończonej pseudorustyką; elewacje są ceglane, a w celach dekoracyjnych (m.in. opaski okienne, portale, sterczyny) wykorzystano też piaskowiec. Stylistycznie budynek nawiązuje do architektury renesansu niderlandzkiego - szczególnie pięknie prezentują się bogato zdobione szczyty ryzalitów. Wewnątrz zobaczyć możemy zachowane w stanie pierwotnym korytarze, hol, klatki schodowe oraz niektóre sale sądowe. Od południa Sąd Rejonowy sąsiaduje z rówieśnikiem, czyli dawnym więzieniem. Ten solidny, ale dużo skromniejszy budynek wzniesiono również z cegły. Obecnie mieści się w nim hotel PTTK.