Beskidy to malowniczy region, położony na polsko-czesko-słowackim pograniczu. Od lat przyciąga amatorów pięknych widoków, górskich wędrówek i aktywnego wypoczynku o każdej porze roku. Wyjątkowości Beskidom dodają wciąż kultywowane góralskie tradycje i unikatowa architektura drewniana. Dziedzictwo kulturowe jest mocną stroną Beskidów i dla wielu jest równie ważnym przyczynkiem do przyjazdu, jak same góry. Gęsta sieć schronisk i dobrze oznaczone trasy o różnym stopniu trudności sprawiają, że po Beskidach wędrować może każdy. Beskidy to również dynamicznie rozwijające się miasta, przyciągające zabytkami i wydarzeniami kulturalnymi.


W 2019 r. Beskidy, jako region turystyczny, otrzymały prestiżowy tytuł Polskiej Marki Turystycznej, w pierwszej edycji projektu Ministerstwa Sportu i Turystyki. Dzięki temu wyróżnieniu dołączyły do elitarnego grona najbardziej atrakcyjnych regionów turystycznych w Polsce, wyróżniających się unikalną ofertą turystyczną, profesjonalnie zarządzanych i promowanych. 


Beskidy (cz., słow. Beskydy, ukr. Бескиди, ang. Beskids, niem. Beskiden) są grupą pasm górskich w Karpatach zewnętrznych rozciągającą się od rzeki Beczwy na zachodzie (Czechy) po rzekę Czeremosz (Ukraina) na wschodzie. Szerokość pasma Beskidów wynosi ok. 50–70 km, a ich długość ok. 600 km.

Beskidy są najmłodszymi górami w Polsce. Powstały, podobnie jak całe Karpaty, w końcowej fazie alpejskich ruchów górotwórczych (orogeneza alpejska), około 20 mln lat temu. Beskidy zbudowane są z fliszu, czyli naprzemianległych warstw skał osadowych, głównie zlepieńców, piaskowców, łupków, rzadziej margli i wapieni. Osady te powstawały w głębokim zbiorniku morskim (fragment oceanu Tetydy), który istniał na terenie Karpat przez ponad 100 mln lat. Materiał skalny gromadził się na dnie od górnej jury po najniższy miocen. Fałdowanie Karpat zewnętrznych, w tym Beskidów, miało miejsce na przełomie paleogenu i neogenu. Sfałdowane masy skalne zostały oderwane od podłoża, pchnięte na północ i nasunięte w formie płaszczowin na osady powstałego przed czołem Karpat zapadliska i wypiętrzone.

W Beskidach panuje klimat umiarkowany górski o wzrastających (ku wschodowi) cechach kontynentalnych. Charakterystyczne jest zmniejszanie się rocznej amplitudy temperatur wraz z wysokością. Wykształciły się tu piętra klimatyczne – szczególnie dobrze widocznie na Babiej Górze – od umiarkowanie ciepłego do umiarkowanie zimnego w szczytowych partiach gór. Tutejszy klimat charakteryzuje się dużą zmiennością pogody, znaczną ilością opadów oraz silnymi i częstymi wiatrami (patrz: halny). Opady w Beskidach przekraczają czasem 1200 mm rocznie powodując powodzie. Śnieg pojawia się w górach już około listopada i utrzymuje się do kwietnia. Najdłużej pokrywa lodowa utrzymuje się na najwyższych szczytach Beskidu Żywieckiego (Babia Góra, Pilsko). Najobfitsze opady śniegu przypadają na przełom lutego i marca.